تاریخ فلسفه و جایگاه آن در آثار صدرالمتألهین و علامه طباطبایی

آگاهی از تاریخ در علوم به طور عام، و در فلسفه به طور خاص، امری ضروری به نظر می رسد. زیرا با نگاه تاریخی به مباحث فلسفی نه تنها تکوین و سیر تطور آنها روشن شده و راه برای پیمودن ادامه مسیر همواره می گردد؛ بلکه قسمت عمدة فلسفه همان تاریخ آن است و این امر ، برخلاف فلاسفة مغرب زمین ، در بین مسلمانان اندکی مورد غفلت قرار گرفته است و به نظر می­رسد یکی از دلایل آن طرز تلقی­ای است که حکمای مسلمان از فلسفه دارند. در این مقاله سعی کرده­ ایم با روش اسناد و تحلیل میزان توجه دو فیلسوف مسلمان یعنی صدرالمتألهین و علامه طباطبایی را به مباحث تاریخی فلسفه نشان داده و بیان کنیم که عقیده به حکمت نبوی ، تأثیر خود را در نحوة مواجهه این دو فیلسوف با مباحث تاریخی نشان داده است؛ به طوری که علی رغم توجه صدرالمتألهین به آراء گذشتگان خود و بررسیی عمیق آن مباحث ، در طرح و انتساب آراء به اشخاص و مکتب های مختلف ، گاهی مصاب نبوده است و در این میان علامه طباطبایی بیش از وی در معرض نقد قرار دارد.